Lust (λαγνεία). 2014.
οδούς — ο (ΑΜ ὀδούς, όντος, Α ιων. τ. ὀδών) 1. το δόντι (α. «ο Στάθης κατέβαινεν εις το κενόν, σφίγγων τους οδόντας», Παπαδ. β. «ποῑόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων», Ομ. Ιλ.) 2. κυλινδροειδής απόφυση τού δεύτερου αυχενικού σπονδύλου, η οποία ονομάστηκε… … Dictionary of Greek
προόδους — οντος, ο, η, ΝΑ αυτός που πάσχει από προοδοντισμό, αυτός τού οποίου τα δόντια εξέχουν προς τα εμπρός. [ΕΤΥΜΟΛ. < προ * + ὀδούς, όντος (πρβλ. μον όδους)] … Dictionary of Greek
χαυλιόδους — οντος, ο / χαυλιόδους, ουν, ΝΜΑ, και χαυλιόδοντας Ν το αρσ. ως ουσ. ονομασία για τα δόντια μερικών θηλαστικών, όπως είναι οι κοπτήρες τού ελέφαντα και οι κυνόδοντες τού οδοβαίνου ή τών αγριοχοίρων, τα οποία έχουν μεγάλο μέγεθος, αλλά και… … Dictionary of Greek
χρυσεόδους — οντος, ὁ, ἡ, Α αυτός που έχει χρυσά δόντια. [ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο) * + ὀδούς, όντος (πρβλ. ὀξυ όδους)] … Dictionary of Greek
χλωρόδους — οντος, ο, Ν ζωολ. γένος μαλακίων. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. νεολατ. chlorodus (< χλωρ[ο] * + οδούς, όντος)] … Dictionary of Greek
καπριόδους — καπριόδους, οντος, ὁ, ἡ (Μ) αυτός που έχει δόντια κάπρου. [ΕΤΥΜΟΛ. < κάπριος + όδους (< ὀδούς, όντος), πρβλ. κυν όδους] … Dictionary of Greek
αργιόδους — ἀργιόδους κ. ἀργιόδων ( οντος), ο, η (Α) αυτός που έχει λευκά, αστραφτερά δόντια. [ΕΤΥΜΟΛ. αργιόδους < αργι * + οδους < οδούς ( όντος) (πρβλ. αραιόδους, μεγαλόδους κ.ά.) και αργιόδων < αργι * + οδων < οδών, ( όντος) (πρβλ. καρχαρόδων … Dictionary of Greek
μεγαλόδους — ο, η (Α μεγαλόδους, οντος) αυτός που έχει μεγάλα δόντια νεοελλ. το αρσ. ως ουσ. ο μεγαλόδους (παλαιοντ.) απολιθωμένο γένος δίθυρων μαλακίων. [ΕΤΥΜΟΛ. < μεγαλ(ο) * + ὀδούς, όντος (πρβλ. λευκ όδους)] … Dictionary of Greek
μυλόδους — ο (Μ μυλόδους, οντος) γομφίος, τραπεζίτης νεοελλ. (παλαιοντ.) γένος νωδών θηλαστικών ζώων που έχουν εκλείψει και τα οποία έφεραν πέντε δακτύλους στα εμπρόσθια άκρα και τέσσερεις στα οπίσθια. [ΕΤΥΜΟΛ. < μύλος «γομφίος» + ὀδούς, όντος] … Dictionary of Greek
θηκοδόντια — τα (παλαιοντ.) απολιθωμένη τάξη πρωτόγονων αρχοσαύριων ερπετών. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. thecodontia < thec (πρβλ. θήκη) + odont (πρβλ. οδούς, όντος) + ia (πρβλ. κατάλ. ια)] … Dictionary of Greek
λαβιδοδοντία — η ανατ. τύπος σύγκλεισης τών οδοντικών φραγμών κατά τον οποίο τα μασητικά χείλη τών πρόσθιων δοντιών συναντώνται μεταξύ τους σαν σκέλη λαβίδας. [ΕΤΥΜΟΛ. < λαβίς, ίδος + οδοντία < ὀδούς, όντος. Η λ. είναι απόδοση στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ.… … Dictionary of Greek
